Η τύχη δε μ’ αδίκησε που μ’ έφερε κοντά σου μ’ αδίκησε που πέρασα τόσο καιρό μακριά σου
Αν δε κατές ήντα θα πει έρωτας και λατρεία, ξάνοιξε τον Ρωτόκριτο απού ‘γινε θυσία.
Το παρελθον το διεγραψα για χαρη του ερωτα μας παθος και τρελα τωρα ζω με τα καυτα φιλια μας.
Το μαξιλαρι αγκαλια θα εχω στο ονειρο μου μεχρι εσυ αγαπη μου να ερθεις στο πλευρο μου.
Δοκίμασα να ξεχαστώ απο τον έρωτα σου άδικο χρόνο έχασα να προσπαθώ μακριά σου.
Κάθε στιγμή τον σκέφτομαι μελαγχολώ και λιώνω δακρύζω μέσα στο όνειρο όποτε σ’ ανταμώνω
Μέρα και νύχτα στο μυαλό έχω εκείνον Θεέ μου κιας ξέρω πως άλλο πια δεν θα τον δω ποτέ μου
Πως να αντέξει η καρδιά στις μαχαιριές που δίνεις, μου άνοιξες χίλιες πληγές και ούτε μια δεν κλείνεις.
Έδυσε ο ήλιος που ‘φεγγεκι έλαμπε στην καρδιά μου τον ζήλευε και πήρε τον ο χάρος πιο κοντά μου!
Όταν ο χάρος νίκησε και πήρε την ψυχή σου ξέρε το πως και άλλη μια εφύγενε μαζί σου!