Σε μια φωτογραφία σου στέκω και κουβεντιάζω μιλώ τση μα δε μου μιλεί και βαριαναστενάζω
Εντάκαρα να σ’ αρνηθώ μα δεν το κατορθώνω και σαν το χιόνι που λιαστεί έβαλ’ αρχή και λιώνω.
Τη μεγαλύτερη χαρά μπορούσε να μου δώσει μ’ αφού δεν είχε όρεξη κιανείς μην τη μαλώσει
Δυο κηπουροί σ’ ένα μπαξέ δεν κάνουνε κερά μου μισεύγω και χαλάλι σου τα μεροκάματά μου
Αν δε κατές ήντα θα πει έρωτας και λατρεία, ξάνοιξε τον Ρωτόκριτο απού ‘γινε θυσία.
Το μαξιλαρι αγκαλια θα εχω στο ονειρο μου μεχρι εσυ αγαπη μου να ερθεις στο πλευρο μου.
Aν ο σεβντάς σου είναι πολύς εμένα είναι περίσος μα μ’ ένα λάθος σου μπορεί φως μου να γίνει μίσος!
Όλοι μου λένε γιαντα κλαις κι αν κλαίω ποιόν πειράζω βγάζω τον πόνο της καρδιάς και βαριαναστενάζω!
Θέλω να βάλω την καρδιά δίπλα στην εδική σου να μου μεινά πότε πονείς για να πονώ μαζί σου!
Δεν θέλω να σε σκέφτομαι ώρες που νιώθω μόνος γιατί διπλασιάζεται στο πρόσωπό μου ο πόνος.