Άναψε γύρω μου φωτιές και ρίξε το κορμί μου να ψάξει ο χάρος να τη βρει στις στάχτες τη ψυχή μου!
Ξερό δεντρό στον τάφο μου στέκει και συμβολίζει την περασμένη μου ζωή γι’αυτό και δεν ανθίζει.
Aν ο σεβντάς σου είναι πολύς εμένα είναι περίσος μα μ’ ένα λάθος σου μπορεί φως μου να γίνει μίσος!
Όλοι μου λένε γιαντα κλαις κι αν κλαίω ποιόν πειράζω βγάζω τον πόνο της καρδιάς και βαριαναστενάζω!
Θέλω να βάλω την καρδιά δίπλα στην εδική σου να μου μεινά πότε πονείς για να πονώ μαζί σου!
Έφυγε μα τον αγαπώ απ΄το μυαλό δε βγαίνει εντάκαρε η σκέψη μου και τονε προλαβαίνει!
Φύγε αφού το διάλεξες και εγώ θα πονώ μόνος και αν τρέξουνε λίγα δάκρυα θα τα στεγνώσει ο χρόνος.
Δεν θέλω να σε σκέφτομαι ώρες που νιώθω μόνος γιατί διπλασιάζεται στο πρόσωπό μου ο πόνος.
Για μια ζωή θα τραγουδώ τον έρωτα για σένα ειναι πολλά που δε μπορώ να τα κρατώ κρυμμένα.
Νιώθω τα χείλη μου στεγνά οταν δεν σε φιλαω με τα φιλιά σου μοναχά θελω να ξεδιψαω.