Κομμάτια να με κόψουνε για την δική σου αγάπη πάλι θα ζει να σ’ αγαπά το κάθε μου κομμάτι
Ηθελα να ‘μαι ύπνος της τα βράδια να με θέλει να γίνομαι κυρίαρχος σε όλα της τα μέλη
Μέτρησα τ’ άστρα τ’ ουρανού αλλά μου λείπει ένα φαίνεται δεν εμέτρησα αγάπη μου εσένα
Θε μου και κάνε με κερί και κάνε φλόγα εκείνη που να με λιώσει και κανείς να μην τις ρίξει ευθύνη
Θαρρεί πως την αγάπησα γιατί έχει ελιές και αμπέλι φωτιά θα βάλω κοπελιά και θα τα κάψω θέλει
Η πρώτη μου αγαπητικιά, από το μυαλό δε φεύγει γιατί ‘ναι οι αναμνήσεις τση βρύση που δε στερεύγει
Είναι καιρός που σ’ αγαπώ και άνθρωπος δεν το ξέρει πως μ’ έχει κάνει μισερό τσ’ αγάπης το μαχαίρι
Ορκίστηκες να μ’ αγαπάς και ακούσανέ σε τ’ άστρα και θα τα βάλω αν μ’ αρνηθείς μάρτυρες ξελογιάστρα
Κρυφά του κόσμου σ’ αγαπώ κρυφά τα μάτια κλαίνε κρυφά τα χείλη μου μιλούν και όλο για σένα λένε
Αν μ’ αγαπάς για μια φορά θα σ’ αγαπώ τριάντα μα αν μ’ αρνηθείς για ένα λεπτό θα σ’ αρνηθώ για πάντα