Πως είν’ όμορφο όλοι λεν τ’ Αυγούστου το φεγγάρι
Πως είν’ όμορφο όλοι λεν τ’ Αυγούστου το φεγγάρι
μα εσύ ‘σαι ήλιος λαμπερός και σ’ έχω για καμάρι
Πως είν’ όμορφο όλοι λεν τ’ Αυγούστου το φεγγάρι
μα εσύ ‘σαι ήλιος λαμπερός και σ’ έχω για καμάρι
Να μας εζήσουνε κι οι δυό να πιούμε στην υγειά τους
να μας αξιώσει ο Θεός να δούμε τα παιδιά τους
Καθόταν μια φορά ένας σε ένα πάρκο κάτω από ένα δέντρο. Ξαφνικά πέφτει πάνω του ένα χεσμένο πουλάκι! Οικολόγος αυτός, το σκουπίζει και το αφήνει ελεύθερο. Μετά από λίγο ξαναπέφτει πάνω του ένα χεσμένο πουλάκι. Το σκουπίζει και αυτό και το αφήνει. Μετά από λίγη ώρα πέφτει και άλλο ένα χεσμένο πουλάκι. Τι να κάνει, το σκουπίζει και αυτό και το αφήνει. Συνεχίστηκε αυτό κάμποσες φορές ακόμα ώσπου ακούει από το δέντρο μια φωνή: Ρε φίλε μήπως έχεις καθόλου χαρτί γιατί μου τέλειωσαν τα πουλάκια;
Στο ιατρείο: – «Αχ, γιατρέ μου! Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν μπορώ να θυμηθώ τίποτα. Ξεχνάω τα πάντα! Τι με συμβουλεύετε να κάνω;» – «Πληρώστε μου τώρα αμέσως την επίσκεψη!»
Ένα φορτηγό γεμάτο περούκες έχει ανατραπεί στον αυτοκινητόδρομο. Οι αστυνομία «χτενίζει» την περιοχή…
Θέλω βραδυά μ’αστροφεγγιά μέσα στην αγκαλιά σου
να σβήνω και ψιθυριστά να λέω τ’όνομά σου.