Tα μαυρα ρουχα τα φορω για να δηλωνω πονο και ωστε να ζω θα τα ‘χω εγω για φορεσια μου μονο
Δεν κλαίω εγώ κι ας έχασα την ευκαιρία που’χα. Τώρα κατές γιάντα φορώ πάντοτε μαύρα ρούχα
Νεκρο κορμι διχως καρδια τα μαυρα ρουχα πανω, πενθιμοι ειναι οι καιροι που φευγεις και σε χανω.
Τα μαύρα ρούχα τα φορούν εκείνοι που πενθούνε κι όσοι τον πόνο του σεβντά ν’ αντέξουν δεν μπορούνε
Τα μαύρα ρούχα πο’βαλα εγώ δε ματαβγάζω. Κι αν σ’έχασα, αγάπη μου, καρδιά εγώ δεν αλλάζω.
Τα μαύρα ρούχα τα φορώ για σε κερά μου μόνο γιατί με άφησες να ζω στον εδικό σου πόνο
Μαύρα στο στήθος μου φορώ μαύρα και στην καρδιά μου όπως οι δρόμοι που τραβώ όπως τα ονειρά μου
Πολλοί τα μαύρα βάνουνε για τη φιγούρα μόνο… οι άλλοι τι να βάλουνε που έχουνε το πόνο;
Τα μαύρα ρούχα που φορώ τα έχω δηλωμένα μέσα στη διαθήκη μου κι είναι όλα για σένα
Μαυροπουκαμισαρηδες και μαυροφορεμενοι, απο της μοιρας το χαρτι ‘σεις ειστε ξεγραμενοι