Ο Κερκυραίος, ο Κεφαλλονίτης κι ο Λευκαδίτης

Είναι ένας Κερκυραίος, ένας Κεφαλλονίτης κι ένας Λευκαδίτης, που βρήκαν κάπου σ  ένα αραχνιασμένο, σκοτεινό υπόγειο ένα λυχνάρι, απ  αυτά τα μυστήρια με τα τζίνι. Το τρίψανε και ξεπετάχτηκε το τζίνι. – «Έχετε ο καθένας από μια ευχή, θα σας την πραγματοποιήσω και μετά φεύγω», λέει το τζίνι. – «Ψαράς είμ  εγώ, ψαράς είν  ο πατέρας μου, ψαράς ήταν κι ο παππούς μου κι ο γιός μου ψαράς θα γίνει κι αυτός. Θέλω να γεμίσουν οι ωκεανοί και τα πέλαγα με ψάρια.», λέει ο Λευκαδίτης. – «Έγινε!», λέει το τζίνι και πραγματοποιήθηκε η ευχή. – «Θέλω έναν τείχος γύρω απ  όλη την Κέρκυρα, έτσι που τίποτα να μη μπορεί να μπει μέσα., λέει έκθαμβος ο Κερκυραίος. Μ  ένα κροτάλισμα των δακτύλων, το τζίνι πραγματοποιεί κι αυτήν την ευχή. – «Δε μου το ξαναλές αυτό το περί τείχους;», ρωτά ο Κεφαλλονίτης. – «Να, είναι γύρω στα πενήντα μέτρα ψηλό, 20 μέτρα φαρδύ και τίποτα δεν μπορεί ούτε να μπει ούτε να βγει από εκεί,» λέει το τζίνι. – «Εντάξει. Γέμισε το με νερό τώρα!», λέει ο Κεφαλλονίτης.