Στο ‘πα σου στο ξανά ‘πα σου μη με κοιτάζεις διόλου
γιατί ‘ναι η κάθε σου μαθιά σφαίρα του πυροβόλου
Θα ήθελα να ‘χα τρεις καρδιές η μια να σε φυλάει,
η άλλη να σε σκέφτεται και η άλλη να σ’ αγαπάει
Αγάπη που δε στέργιωσε με δάκρυα και γνώση
είναι στα χέργια του βοργιά να τηνε ξεριζώσει.
Πόσο πολύ θα ήθελα μια βόλτα να σε πάω
στ’ άστρα να δεις πως έγραψα τη λέξη σ’ αγαπάω
Αν είναι όμορφη η ζωή εσύ την ομορφαίνεις
κι αν κλαίω κι ειν’ από χαρά εσύ ‘σαι που με δέρνεις.
Τη μέρα που σ’ αγάπησα είναι κι εμέ η γιορτή μου
γιατί ‘ναι μέρος τση χαράς που ‘λλαξε τη ζωή μου
Οντε-ν αστράφτει και βροντά στην αγκιαλιά τζη μ’ έχει
και κλείω τα παράθυρα κι ασ’ τον καιρό να βρέχει
Τ’ αχείλι σου είναι ζάχαρη πουλί μου αγαπημένο
και το δικό εγλύκανε που ‘τονε πικραμένο
Αγάπη μου, λουλούδι μου φεγγάρι της ζωής μου
άστρο που σαν φεύγει την αυγή ματώνει την ψυχή μου
Και μες στη θάλασσα να μπω δε σβήνει η φωθιά μου
γιατί είναι εσωτερική και καίει τα σωθικά μου
